KNV 11-NOV

In 1928, waren de Oud-strijders diep geschokt, door de onverschilligheid van een aanzienlijk gedeelte der bevolking voor hun morele en materiële verzuchtingen. Zo ont stonden de eerste afdelingen van Strijderkinderen.

Toen in 1936, in volledig akkoord met de federale beheerraad van N.S.B., de jongeren in een afzonderlijk verbond gegroepeerd werden, waren reeds meer dan 100 afdelingen werkzaam. Het Nationaal Verbond van Vriendenkringen van Strijderkinderen werd onmiddellijk gesteund door andere oud-strijders verenigingen en, haar vertegenwoordigers zetelden in de Commissie Six en in de Nationale Raad der Oud-strijders. Aan de vooravond van de tweede wereldoorlog, telde het verbond 212 afdelingen die 12.000 leden groepeerden. De gevoelens van vriendschap, en het wederzijds hulpbetoon, waren naast de bekommernis om de herdenkingscultus te verzekeren, de enige doch stevige banden die de leden tot elkaar brachten. Na de veldtocht van mei 1940 kwamen de leiders bijeen. Zij besloten de actie voort te zetten en, in oktober 1940 kregen de plaatselijke leiders reeds een sluikblad toegestuurd : het droeg de benaming « Elf November ». Eenieder werd aangezet op 11 november, indien mogelijk, naar de begraafplaatsen en heldenmonumenten te gaan, en minstens tijdens enkele ogenblikken aan de helden van 14-18 en mei 1940 te denken.De ondergrondse aktie zou weldra uitgebreid worden : op nationaal plan werd inlichting- en actiedienst opgericht. Doch het onvermijdelijke moest geschieden. Gans het uitvoerend federaal bureel werd door de Gestapo aangehouden, op uitzondering van de federale voorzitter, makker R. Derivière, die naar England kon vluchten. In plaatselijk verband bleven de afdelingen voortijveren. Op het eerste naoorlogse congres van het verbond werd besloten de benaming N.V.V.S.K. te vervangen door « Elf November ». Daardoor legden de leden getuigenis af van hun aanhankelijkheid aan de geest die op 11 november 1918 in het land heerste : dankbaarheid tegenover hen die zich geheel ten dienste van het land hadden gesteld en het vast besluit steeds de offers te gedenken van hen die voor het behoud der Belgische gemeenschap hadden gestreden. Zij hebben de benaming « Elf November » aangenomen ter nagedachtenis van de 82 makkers die hun leven gaven tijdens de jaren 1940-1945. Thans groepeert « Elf November » zonen en dochters van oud-strijders, weerstanders en politieke gevangenen van de beide oorlogen.